Koester je in- en uitademing. Ik wil heel graag dit blog met je delen, omdat ik zoveel mensen zie die verward zijn door de dynamiek tussen de bewegende wereld en hun eigen ritme.
Ooit raasde ook ik door het leven. Ik voelde me niet af, ik moest nog zus of zo doen en dan zou er rust komen. Maar zodra zus of zo af was, dan lag er al weer wat nieuws op me te wachten. En als er dan even rust was dan vulde ik die rust, want rust voelde als onrust.
Ik heb deze fase mogen doorleven en nu ontvang ik mensen voor coaching met deze struggle van zijn. Onrust, disbalans, stress, spanning en doorgaan. En vaak ontstaat er extra spanning als het leven even stil lijkt te liggen. Je kent dit gevoel misschien wel. Je voelt dat er iets gaat komen. Je weet nog niet wat. Het voelt als een stilte voor de storm. Alsof je op een kruispunt staat. Omdat je voelt dat er wat gaat komen en de wereld gaat door, stap je in de doe-modus. Je vult de leegte op om de juiste afslag op het kruispunt niet te missen en ook omdat de leegte onwetendheid brengt en onwetendheid brengt onrust.
We leven in een wereld waar constant informatie en interactie is. Constant input en output. Onbewust zorgt alle informatie die je binnen krijgt, ervoor dat je wordt meegenomen in een flow naar buiten. Buiten jezelf. Je voelt dat je niets mag missen. Je moet het leven bijhouden. Je balanceert tussen alles wat je moet doen … Sporten, green juice, op de hoogte zijn van je vrienden en familie, werk, stappen tellen, Facebook, Instagram, Snapchat, ook nog spiritualiteit, dus hup mediteren.. en vergeet vooral Tinder niet, want voor je het weet loop je je partner mis. Je hele dag is gevuld en voor het slapen check je nog even je telefoon. We veranderen in human doings ipv human beings. Doordat je zo geprikkeld worden door de interactieve wereld, verlies je de verbinding met jezelf en vooral met je eigen ritme. Zodra er een moment van inademing is koesteren we dat momenten niet als zodanig…
Als het even rustig is en je ziet de wereld om je heen doorgaan dan vraag je je onbewust af; doe ik iets niet goed? Weten zij iets dat ik niet weet? Dus stap je weer in de actie modus.. want je moet toch iets blijven doen, hoe kun je anders groeien?!?!?!?
Maar lieve Liefste, transformatie gebeurt in stilte, in een cocon! En niet als je 100 balen hoog bent aan het houden. De druk die we in het leven ervaren zorgt ervoor dat we maar door blijven gaan. Een nieuwe cursus, een nieuw boek, anders eten… Werkt dit niet dan gaan we op zoek naar iets anders…
Misschien ben jij zelfs op dit moment dat je dit leest door het leven aan het sjezen. Misschien zit je op de wc stiekem je mail of Facebook te checken. 😉 Even een moment voor jezelf… echt?! 😉
Opeens is je energie constant naar buiten gericht… alleen maar op de uitademing. Je hebt de momenten van inademing gemist, omdat je de verbinding met jezelf even kwijt was door de constante prikkels van buitenaf.
De rups transformeert in een vlinder in een cocon...
Al een maand voel ik dat mijn energie naar binnen gericht is. Door alle transformaties waar ik doorheen heb mogen gaan, ben ik de energie gaan herkennen en kan ik niets anders doen dan mij overgeven aan de inademing. En zelfs al WIL ik niet toegeven aan de inademing… mijn systeem doet niet anders. E-mails blijven liggen, werk blijft liggen, Facebook posten zijn er niet, vriendinnen worden niet terug gebeld ( sorry.. oeps ;-)). Tijdens een inademing van mijn systeem ga ik naar binnen en lijkt er een soort sluier te hangen tussen mij en de wereld. Ik zie de wereld maar ik kan ‘m niet aanraken. Vroeger heb ook ik me hier tegen verzet.. totdat ik mij bewust werd dat het een natuurlijke in- en uitademing is. Het is een natuurlijke cyclus, een natuurlijk proces! Er is niets mis met me! Hallelujaaaa haha
Alles is energie. Energie zijn frequentiegolven. Alles beweegt van opeenhoping, in oneindige leegte. Alles is een golfbeweging. Onze seizoenen, dag en nacht, je ademhaling, klank, een file is een piek van energie in het verkeer, een ruzie of juist passie in een relatie, de maan, eb en vloed. Het zijn natuurlijke golven. Ook jij hebt je eigen ritme en je bent gevoelig voor het ritme van de natuur.
Dus nu kruip ik in mijn cocon zodra mijn moment van inademing daar is. In mijn cocon groei ik tot een nieuwe vlinder. Ik voed mij, ik koester mezelf en het moment van transformatie. Er ontwaakt een bruisende energie van creatie… en zodra die energie klaar is voor manifestatie breekt mijn cocon zich open en fladder ik weer naar buiten.
Dit weekend kroop ik in mijn cocon. Alleen, een paar dagen weg, om het einde van mijn cocon fase te koesteren. Stilte. Mijn ziel voeden. Surfen op de inademing van mijn ziel. Want daar, binnen in mij zit alle wijsheid van het Universum verborgen. Daar zitten alle antwoorden op wat ik mag zijn en mag creëren vanuit mijn essentie. Alles wat ik ooit creëerde ontstond vanuit een transformatie en in stille verbinding met mezelf.
Vanmorgen mocht ik 6 prachtige, lieve, leuke en mega gezellige ladies coachen aan de ontbijttafel van het hotel waar ik verblijf! Surfend op de golf van mijn inademing werd ik geleid naar de plek waar ik moest zijn. Een plek waar een nieuwe cursus tot mij kwam en waar ik Prachtige mensen mocht ontmoeten en een stukje mocht begeleiden. In een cocon zijn betekent dus niet in een hutje op de hei. Het betekent inademen en puur je eigen ritme volgen. Los van hoe de wereld zich beweegt.
Dus waar jij momenteel ook doorheen gaat… het is tijdelijk. Of je je nu bevindt in een stressvolle periode of in een kalme periode, het is een golfbeweging, waar je weer uit gaat komen.
Koester je in- en uitademing. Lieve, ontdek wat het je brengt, want ook jij bent constant exact waar je moet zijn. 🙂 Durf stil te staan, koester het moment van stil staan. Vul de onrust van de stilte niet door een doe- modus maar geef de magie van de inademing de kans om je te overladen met de cadeaus van het Universum.
Wat ik je eigenlijk wil zeggen: Stil staan is oké. Het mag. Gun jezelf om even stil te staan. Het is onderdeel van een natuurlijke golfbeweging. Je bent exact waar je moet zijn. 🙂
Veel liefde,
Eva Divya