Het leven om ons heen is in het afgelopen jaar in een razend tempo veranderd. De afgescheidenheid die jij tot jezelf voelt kan op dit toneel eenvoudig worden gespiegeld. We kijken naar een wereld waar de route van afgescheidenheid tot een ander zo eenvoudig te bewandelen is. Tegenstellingen liggen nog meer onder een vergrootglas.
Wanneer je andere ideeën hebt over het leven dan kan dit voor afstand zorgen tussen jou en de ander. Toch hoeft de afstand er niet te zijn. Nu meer dan ooit word je uitgenodigd om bij jezelf in te checken en te ontdekken: wat is waar voor mij? Niet, wat is waar of logisch in je hoofd, maar wat is waar in je hart! Kun je jezelf kwetsbaar opstellen en jezelf toegang verschaffen tot je eigen hart? Wanneer je gevoelens van zelfafwijzing in je draagt, dan kan het echt verbinden met een ander heel uitdagend zijn. Hierdoor kan je verbinding vermijden.
Bestaansrecht en identiteit
Dit is iets interessants! Wist je dat je ware ik helemaal niet hoeft te vechten voor bestaansrecht? Je ware ik heeft geen overlevingsinstinct. Je bent ermee geboren. Het is wie je bent tot in het diepste van je wezen. Dat deel in jou heeft geen bevestiging nodig. Het vecht niet om gezien en gehoord te worden door de buitenwereld. It just is…as is….
Jouw identiteit daarentegen… is dat deel van jou dat je hebt gecreëerd door de jaren heen. Je hebt een beeld gevormd van wie je wilt zijn en wat wenselijk is voor de omgeving. Met dezelfde snelheid waarmee je een beeld van jezelf hebt opgebouwd kan het worden afgebroken. Je identiteit is daarmee sterfelijk en afhankelijk van erkenning en bevestiging van de buitenwereld. Hier ontleent het z’n bestaansrecht aan.
Kan jij jezelf toestemming geven te bestaan zonder dat de ander jou draagvlak hoeft te geven voor wie jij denkt te zijn? Met andere woorden, in welke mate heb je bevestiging nodig van anderen om bestaansrecht te voelen voor wie je gelooft dat je bent?
Steeds als je voelt dat je gezien en gehoord wilt worden door de ander, dan vraag je om een vorm van bevestiging. De bevestiging is noodzakelijk, want alleen zo kun je bestaansrecht geven aan de door jou aangenomen identiteit. Als de ander je niet kan bevestigen, dan kan dit voelen als een persoonlijke afwijzing. We hebben allemaal diep in ons een angst voor afwijzing en een behoefte aan liefde en verbinding. Je beschermingsmechanisme zal je dus willen beschermen tegen een mogelijke afwijzing en in verzet komen. Je kunt hierdoor afstand voelen tot dierbare mensen om je heen. Het is de afgescheidenheid van het ego in jezelf die wordt gematerialiseerd. Dit is wanneer het leven een beroep doet op jouw eigenliefde en persoonlijke leiderschapskwaliteiten. Door in liefde te verbinden met wie je werkelijk bent, stopt het conflict van afgescheidenheid in jezelf en daarmee het conflict met de buitenwereld.
Het leven vraagt je op te staan en de ontmoeting met jezelf aan te gaan. Je ware zelf. Jouw ogen ontmoeten dan de ogen van de ander zonder vraag om liefde en bevestiging. Jij mag er zijn. De ander mag er zijn. Precies zoals ze zijn. Samen in harmonieuze eenheid.
In het dagelijkse leven heb je te maken met wisselende contacten. Met ieder contact heb je een relatiedynamiek. Je wordt elke dag op verschillende momenten uitgedaagd in de ontmoeting met jezelf. Het leven zal niet stoppen met het uitdagen van dat deel dat je niet bent. Er is een continue stroom om dat deel te ontmantelen. Het leven draagt je naar je ware ik!
Als je een grote bereidheid hebt om jezelf te ontmoeten dan zal je weinig conflict ervaren. Het comfort dat een zelfbeeld of identiteit je geeft kan soms zorgen voor een gevoel van veiligheid. Hierdoor kan het soms spannend zijn om een beeld van jezelf los te laten.
Weet dat jij compleet bent in wie je werkelijk bent en dat jij de leegte in je hart kunt vullen door de ontmoeting met jezelf. Een heel hart kent alleen maar overvloed. Dit is jouw purpose! De ontmoeting met je ware ik. Zo stralen we samen als één lichtlichaam.
ONE LOVE!
